Genellikle çevresel ve psikolojik faktörlerden kaynaklanan çocuklarda tırnak yeme alışkanlığı genel olarak 3 yaşından itibaren ortaya çıkan bir uyum ve davranış bozukluğu olarak kabul edilir.

Tıp dilinde “onikofaji” olarak isimlendirilen tırnak yeme, birçok aile için ciddi sorun haline gelebilmektedir. Ailelerin yaptığı basit hatalar sebebiyle bu problem, yetişkinliğe kadar devam edebilir.

Tırnak Yeme Hastalığı Nedir?

Tırnak yeme hastalığı, el tırnaklarının etrafındaki deriyi yeme, el ve ayak tırnaklarını koparma, kemirme ya da yeme olarak tanımlanabilecek bir davranış veya dürtü bozukluğudur. Tırnak yeme hastalığı, dürtü kontrol bozuklukları içinde bulunan, çoğunlukla kişinin stres ve baskı altında olduğunda ortaya çıkan bir problemdir.

3-4 yaşlarındayken ortaya çıkan bu hastalık sinirli bir kişiliğe sahip bebeklerde dişlerinin çıkmaya başladığı dönemde de görülebilir. Ancak bebeklerde tırnak yeme alışkanlığı dişlerinin çıkması sebebiyle yapıldığı sanılarak bazen anlaşılamayabilir.

Bu durum bir hastalık ya da sorun olarak görülse de aslında kişinin yaşadığı olaylar karşısında hissettiği duygu ve düşüncelerle baş etme metodudur. Bu sebeple genel olarak bir travma sonrası ortaya çıkabilir. Bu travmaların yanı sıra çocuklarda görülmesinin farklı sebepleri vardır.

Çocuklar, anne ve babalarının davranışlarını taklit etmeye oldukça meyillidir. Bu sebeple tırnak yeme alışkanlığı bulunan ebeveynlerin çocuklarında da bu davranış görülebilir.

Tırnak Yeme Alışkanlığının Nedenleri Nelerdir?

Küçük büyük fark etmeksizin her yaşta görülebilen bu problemi tetikleyen sebepleri aşağıdaki şekilde kategorize edebiliriz.

1. Bebeklik Dönemi: Bu dönem bebekliğin 5. ayı itibariyle parmak emme ile başlayabilir. Bunun temelinde bebeğin güven ortamının değişmesi yatar. Erken dönemde kreşe gönderildiğinde ya da bakıcıya bırakıldığında fiziksel güven ortamı değiştiği için kendini güvende hissetmek ya da biraz rahatlamak için bebeklerde tırnak yeme alışkanlığı başlamış olabilir.
2. Öğrenilmiş Davranış: Çocukluk döneminde birçok davranışı taklit ile öğrenen minikler bazen zararlı davranışlar da kazanabilir. Çocuğun etrafında tırnak yiyen bir ebeveyn ya da öğretmen gibi bir rol model varsa onu taklit ederek tırnak yemeye başlaması mümkündür.
3. Genetik Faktör:  Genetik olarak psikolojik sorunlara yatkınlığı olan kişilerde, ani duygu durum değişimleri veya kaygı bozuklukları sebebiyle bağlantılı olarak ortaya çıkabilir. Örneğin, şizofren ya da bipolar ebeveyne sahip bir çocukta ani bir psikolojik değişim yaşandığında bu genetik hastalıkla birlikte tırnak yeme sorununu da ortaya çıkarabilir.
4. Psikolojik Nedenler: Tırnak yeme alışkanlığının en önemli ve en sık görülme sebepleri psikolojik kökenlidir. Bu psikolojik sebeplerden bazıları şunlardır:

• Korku
• Öfke
• Kaygı
• Gerilim
• Üzüntü
• Sıkıntı

Çocuklarda Tırnak Yeme Alışkanlığının Sebepleri

Çocuklarda tırnak yeme alışkanlığının görülmesinin başında psikolojik sebepler gelir. Küçük yaşlarda güven ya da kaygı problemi olan bebekler ilerleyen yaşlarda bunu bir şekilde dışa vurur.

Bu da önemli bir sorun olarak görülmeyen tırnak yeme alışkanlığıdır. Doğru müdahale edilmediğinde sorun daha da yerleşerek yetişkinlikte bile devam edilebilir. Çocukları tırnak yeme alışkanlığına iten bazı sebepler şunlardır:

• Ailenin otoriter ve baskıcı olması
• Çocuğun eleştirilmekten ve cezalandırılmaktan duyduğu kaygı ve korku.
• Aile içinde değersiz hissetme.
• İlgi ve sevgiden yoksun geçen bir çocukluk dönemi.
• İleri yaşlarda görülen altını ıslatma.
• Okul başarısına odaklanmış ebeveyn sebebiyle oluşan başarısızlık korkusu.
• Arkadaşlık ilişkilerindeki sorunlar.
• Sınav kaygısı ve korkusu.
• Öğretmenden ya da ceza almaktan korkma.
• Kardeşler arası kıskançlık.
• Sevilen birinin hastalığı ya kaybı.
• Anne ve baba arası tartışma, aile içi şiddet ya da boşanma, gibi..

Çocuklarda tırnak yeme sebepleri genel olarak psikolojik olsa da zihinsel gerilik, gelişimsel bozukluklar, obsesif kompulsif kişilik bozukluğu, tik, dikkat eksikliği, hiperaktivite bozukluğu ya da enürezis olarak bilinen altını ıslatma problemlerinde de görülebilir. Bu durumlar da psikolojik temelli ancak teşhisi konulmuş sebeplerdir.